[PL / ENG] Współczesna wioska / Modern village My Actifit Report Card: September 17 2023

Niedziela. Rozpoczęliśmy ją wizytą na targach nieruchomości w Katowicach, bo ambitnie przymierzając się do własnego domku, planowaliśmy rozeznać ten czy inny temat.

Sunday. We started it with a visit to a real estate fair in Katowice, because we were ambitious about buying our own house and planned to research this or that topic.

Potem na obiad do Babci - a po obiedzie były takie pyszne deserki.

Then for dinner at Grandma's - and after dinner there were such delicious desserts.

A potem Bombel wyciągał każdego po kolei na spacer - wujka, babcię, tatę, w końcu i mnie. Poszliśmy w kierunku nowego osiedla domków w zwartej zabudowie szeregowej, które z daleka mnie zawsze trochę straszyły, taki moloch niczym wielkie blokowisko, tylko rozłożony wzdłuż, nie wszerz... Zdjęcie tego nie oddaje, naprawdę tych domków jest tam MASA i jest to niczym sam beton.

And then Bombel took everyone one by one for a walk - uncle, grandma, dad, and finally me. We went towards a new housing estate of compact terraced houses, which always scared me a bit from a distance, this behemoth, like a large housing estate, only spread out lengthwise, not across... The photo doesn't do it justice, there really are a LOT of these houses there and it's nothing on its own concrete.

I jakie było me zdumienie, kiedy po wejściu w głąb okazało się, że jest tam niesamowicie przyjemnie. Atmosferę robili ludzie. Każdy domek z tyłu ma mikro ogródek, ale cuda się dzieją właśnie od strony ulicy, czyli na tej szarej betonozie. Pełno dzieci, które mogą się bezpiecznie bawić, bo widać, że każdy zwraca tu na nie baczną uwagę. Dwie matki na straży - na dyżurze. Chyba pilnowały nie tylko swoją dzieciarnię, tak to wyglądało, że tu "wszystkie dzieci nasze są". Panowie, wychodzący na wspólnego dymka i pogawędkę przed ganek. Poczucie jakiejś takiej wspólnoty - wszyscy widzieli, że my z Bomblem tu obcy - ale i życzliwości, bo jacyś tacy uśmiechnięci i zadowoleni ci mieszkańcy w niedzielny wieczór. Swojsko niczym onegdaj na podwórku familoka. Tak się chyba tworzą współczesne wioski wsparcia - ludzie o podobnym statusie materialnym i życiowym, bo wszystko to młode rodziny, którzy wprowadzili się do danego miejsca w tym samym czasie. Naprawdę całkiem niezły mikroklimat do życia.

And how surprised I was when, after entering the depths, it turned out that it was incredibly pleasant there. People created the atmosphere. Each house has a small garden at the back, but miracles happen on the street side, on this gray concrete. There are plenty of children who can play safely because you can see that everyone pays close attention to them. Two mothers on guard - on duty. I guess they didn't just look after their own children, it looked like "all the children are ours" here. Gentlemen going out for a smoke and a chat in front of the porch. A feeling of some kind of community - everyone saw that Bombel and I were strangers here - but also kindness, because these residents were so smiling and happy on a Sunday evening. It's as homely as it used to be in the family's backyard. This is probably how modern support villages are created - people with similar financial and living status, because they are all young families who moved into a given place at the same time. Really quite a nice microclimate to live in.